Nakabatay sa
kwento ng totoong pangyayari ang pelikulang Kamoteng Kahoy. Mula ito sa isang lugar ng Mabini Bohol na
may ilang taon na rin ang nakalipas nang isang masaklap na trahedyang hindi
inaasahan ang naganap. Nakabatay ito sa
kwento ng mga batang sina Ariel (Nash Aguas),
Rosemarie (Sharlen San Pedro) at Atong (Robert Villar). Kapwa nakaranas ng kahirapan ang mga bata at
may kanya-kanyang kakaibang kwento ng kani-kanilang pamilya na
pinagdadaanan. Si Ariel ay nasa pangangalaga ng kanyang ina
na iniwan ng kanilang ama at may kinakasama ng iba. Bagaman, labag man ito sa kalooban ng bata
pero wala siyang nagawa kundi hayaan na lamang ang mga pangyayari sa halip ay
bigat sa loob na lamang ang kanyang pinagdaraaan.
Si Rosemarie naman, ang matalik na kaibigan ni Ariel ay puno ng
pagmamahal ng kanyang ina na ang tanging ikinabubuhay ay ang pag-aalaga ng mga baboy. Bagaman, kumpleto ang mga magulang ni
Rosemarie ay mayroon naman itong hindi pagkakaunawaan sa isa’t isa. Samantalang si Atong naman ay isang bata na
sa kabila na kanyang pagiging matapang na katauhan ay nakararanas pala siya ng
pangmamalupit ng kanyang tiyahan.
Nagsimula ang
trahedya ng isang lola na nagngangalang Idang (Gloria Romero) ang nagbenta ng
isang kakanin na gawa sa Kamoteng Kahoy.
Ang karakter ni Lola Idang ay mapagmahal sa mga bata at relihiyosa. Minsan ay ipinagkakaloob na lamang niya ng
libre ang kanyang ibinibenta sa mga batang kakilala niya na walang pera. Madalas din ang kanyang paggawi sa simbahan
para magkaloob ng panalangin sa Panginoon.
Sa isang hindi inaasahang pangyayari ay nalason ang mga bata dahil sa
panindang kamoteng kahoy ng matanda na umabot sa mahigit isang daan ang nabiktima
at nakapagdulot ng mahigit sa dalawampo ang nabawian ng buhay na mga bata. Aksidenteng nahaluan ng pestidiyo ang
ginawang kakanin na sa halip na harina ang mailagay. Bunga ng isang insidente na hindi naman
sinadya ay kinamuhian si Aling Idang ng mga magulang na naghihinagpis dahil sa
tindi ng galit dahil sa pagkamatay ng mga anak nito. Kabilang sa mga naghihinagpis ay ang karakter
ni Ariel na namatayan ng matalik na kaibigan na hindi pa rin matanggap ang
pagkawala ng huli. Hanggang sa makakuha
ng kaibigan sa katauhan ni Atong na nagturo sa kanya kung paano maging matapang
at harapin ang buhay.
Mahirap mawari
sa kung kaninong karakter nakatuon ang kwento sapagkat may mga detalye na
nakatuon sa batang si Rosemarie, sa batang si Atong na nakararanas ng
pangmamalupit ng tiyahin, kay Ariel na mula sa simula hanggang katupusan ay
naririyan gayundin si Aling Idang. Sa
katotohanang Kamoteng Kahoy ang pamagat at nakaikot ang kabuuan ng kwento sa
nasabing kakanin ay dapat sana kay Aling Idang umikot ang kabuuan ng
kwento. Saydang ipinakita ng direktor ang
damdamin at emosyon ng mga nakakaranas ng pamimighati sa trahedya parang naging
sentro ng tema ng pelikula sa halip na magkaroon lamang ng isang karakter na pag-iikukatan
ng kwento. Maidagdag pa, sa kabila ng
kapayakan ng nasabing tagpuan ng kwento ay maganda naman ito. Ang oksimoron nitong sa kabila ng galit ang
pangkalahatang eksenang makikita pero pinagagaan naman ito sa mga tagpong kulay
berde dulot ng tagpo nito ay isang probinsya na kung hindi man bundok, kahoy,
damo ay tubig ang makikita. Mahusay ang
pagkagganap ni Gloria Romero bilang matanda o ina na puno ng galit dahil
iniwanan siya ng kanyang mga anak. Nandoroong
naghihinakit rin siya dahil iiwanan din siya ng isa pa niyang anak. Pagkahabag ang mararamdaman ng isang manonood
sa ginawang pang-aapi sa kanya ng lipunan at ng mga ina matapos na makagawa
siya ng isang pagkakamali na hindi naman niya sinasadya. Pambabato, pagmumura, pagdala sa kulungan,
pagbubulyaw at pagsampal ang kanyang tinamo.
Naubusan ng awa sa kabila ng kanyang edad ang mga naiwanang mga magulang
dahil sa kanyang kagagawan. Wala pa ring kakupasan ang husay ni Gloria
Romero. Kabilang din sa hinahangaan kong
pagganap ay si Irma Adlawan sa kanyang papel na mapang-api na may tupak sa kanyang
pamangkin. Sa kanyang mga pananalita,
emosyon at mga nuances na ibinibigay makikita mo na napag-aralan niya nang
maayos ang kanyang papel. Maging ang musika ang nagpatingkad sa kwento at may
tatak Boholanong kutura dahil sa rondalya ang ginamit bilang background music na
mula sa nasabing lugar.
Ang pinakapuno’t
dulo ng lahat ng mga pangyayari ay dahil sa paghihinakit ni Aling Idang sa
kanyang mga anak na nang-iwan sa kanya.
Dahil sa galit na iyon ay nawalan siya ng pokus sa kanyang
ginagawa. Sa halip na harina ay
pestidiyo ang kanyang naihalo sa pagkaing kanyang nilulutong kakanin na
nagresulta ng kapahamakan at pagbuwis ng buhay ng maraming kabataan. Inilalahad lamang ng kwento na walang tao ang
sinumang nagaganap na magiging masaya at magiging malaya kapag pinamamahayan ng
sama ng looob at galit ang kanyang puso.
Bagaman ang paghilom ng sugat sa puso ay hindi nakukuha sa isang iglap
lamang (time heals all wounds) pero kailangang kusa itong gagamutin ng sinumang
nasusugatan at magkaroon ng pagpapatawad sa mga nakagawa ng pagkakamali ng iba nang
sa ganoon ay mas mapapadali ang paghilom ng sugat na iniwan at patuloy na
makipamuhay na walang iniindang bigat sa dibdib.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento