Ganap na Guro

Ang pagiging guro ay isa sa pinakamahalaga at pinagpipitagang propesyon sa ating lipunan.  Sinasabing kung wala ang mga guro ay maaaring wala ang iba pang mga propesyon ngayon dahil simula palang sa pagkabata ng isang tao ay dumadaan na siya sa pagkalinga at pagtuturo ng isang guro.  Ang pagiging guro ay kawili-wili, masaya, at isang pagkakataon para linangin sa pinakamataas na kasanayan ang bawat mag-aaral mula sa kanyang kritikal na pag-iisip hanggang sa kanyang mga makrong kasanayan. 

Hindi maikakaila na sa loob ng isang silid-aralan ay mayroong iba’t ibang guro ang masasaksihan at makasasalamuha ang bawat mga mag-aaral.  Maaaring iba ang pag-uugali, katauhan, paraan ng pagtuturo at kahit ang kakayahan ng pag-iisip.  Maikaklasipika ang mga gurong ito na may mga guro na sobrang talino.  Ang gurong ito ay halos alam ang lahat ng bagay sa mundo kahit ang mga kaliit-liitan aralin o konsepto.  Kalimitan may mga gurong pumapasok sa silid upang isalaysay lamang ang mga kwento ng kanilang buhay.  Mayroon din namang mga gurong komedyante na animo ang mga mag-aaral ay nasa loob ng isang tanghalan o sa isang komedi bar.  Hindi rin mawawala ang guro na nagsasalita habang ang mga mag-aaral ay natutulog o di naman kaya ay may ibang pinagkakaabalahan.  Maibabahagi rin diyan ang gurong mistulang napipilitan lamang sa kanilang kinahahantungang propesyon na para bagang sinasabi nila sa kanilang sarili na pwede na ito nang sa ganoon ay may mapagkakakitaan ako.  Pumapasok sila sa klase upang magpa-ulat at magsalita nang kaunti at kagyat rin naman na lalabas,  na para bang walang nangyari sa loob ng klase.  Mayroon namang guro na napakahusay magturo na handang ialay ang buong oras at panahon mayroon lamang sapat na dunong na maibabahagi sa mga kanyang mga tinuturuan.  Sa paglabas ng kanyang mga mag-aaral ay pawang nakangiti ang mga ito sapagkat mayroon silang kabatiran na natamo.  Minsan din siyang nababalikan ng mga dating mag-aaral upang siya ay pasalamatan sa kabutihan at sa mga pagbabahagi sa kanila ng mga kabatiran na bumuo sa kanilang pagkatao.

  Ano’t ano pa mang klaseng guro ang kinabibilangan, masasabi pa rin natin na ang pagiging guro na siguro ang isa sa pinakamasaya at pinagpipitagang propesyon sa mundo.  Malaki kasi ang ginagampanan sa bawat buhay ng kanyang mga mag-aaral,  sa paghubog sa kanila upang maging kapaki-pakinabang sa lipunang kinabibilangan.  Hindi lamang ang pagbusog sa kanila ng kaalaman pati na rin ang paghubog sa kanilang katauhan.  Ang mga mag-aaral na ito ang siyang bubuo sa lipunang kanyang ginagalawan at sa sanlibutan.  Dahil sa isang malaking responsibilad ang pinanghahawakan ng isang guro sa buhay ng kanyang mga mag-aaral,  nararapat lamang na gawin niya ang mga bagay na sa tingin niya ay maghuhulma sa  sarili upang maituring na isa siyang ganap na guro.  Sa pagtuturo sa loob ng klase ay hindi sapat sa isang guro na siya lamang ay nagsasalita sa loob ng klase kailangang mayroong siyang mga hakbang na susundin para sa kanyang ganap na pagiging guro.  Isang klaseng guro na taglay na ang lahat ng mga katangian sa pagiging mapamaraan sa mahusay at epektibong pagtuturo.

Pagmamahal sa napiling propesyon.  Kailangan ng isang guro na magkaroon ng pagmamahal sa sariling propesyon upang hindi magiging mabigat sa kanya ang mga gampanin sa paghahanda sa ikagaganap na pagiging guro.  Kung wala siyang pagmamahal sa kanyang trabaho magiging masalimuot lamang ang pagtingin niya rito sapagkat maaari niyang isipin na ang kinasasadlakang propesyon ay parusa lamang sa kanya.  Mapipilitan lamang siyang maghanda ng banghay-aralin sa pang-araw-araw,  paggawa ng mga pagsusulit bilang pagtataya sa mga mag-aaral.  Tiyak din na sa kawalan niya ng pagmamalasakit sa kanyang propesyon ay hindi siya magiging mapamaraan sa kanyang pagtuturo.  Ang kanyang mga mag-aaral ang maaapektuhan dahil lalabas at papasok silang kung wala man ay kakarampot lamang ang natutuhan.  Nararamdaman ng mga mag-aaral kung ang isang guro ay walang pagmamahal sa kanyang propesyon dahil nakikita nila sa kanyang mga kilos at nauunawaan nila sa kanyang mga salita.  Kaya mainam sa guro na kung pipiliin niya ang propesyong ito ay kailangang mahalin niya ang pangkalahatan ganoon din ang mga kaakibat nitong mga tungkulin at responsibilidad.  Mamahalin niya at tatanggapin niya na ang mga mag-aaral ay magkakaiba, sa kanilang katauhan, pag-uugali at kahit kakayahan ng kanilang pag-iisip.  Kailangan yakapin niya ang katotohanan na dahil siya ang guro ay gagawin niya ang lahat sa abot ng kanyang makakaya ang mga bagay at gawain na ikakaunlad niya sa kanyang sarili at ikakatuto nila upang sila ay ganap na maging tao. 

Positibong Pananaw.  Batid ng mga mag-aaral kung ano ang nasa puso at isip ng kanilang guro.  Kung negatibo ang kanilang guro sa mga pananalita at pagkilos ay nararamdaman nila ito.  Kung ang mismong guro ay nagpapakita ng kawalang tiwala sa kanyang mga tinuturuan ay hindi rin nila magagawang pagsikapang mapaunlad ang kanilang sarili.  Repleksyon ng isang guro ang mga uri at klase ng mga mag-aaral ang napapabilang sa kanila.  Kung gurong tamad, tiyak magkakaroon din ng mga mag-aaral na walang alam.  Magiging mahusay lamang ang mga mag-aaral kung gagawa ng paraan kung paano niya mahihikayat ang mga mag-aaral na mapapaunlad ang kanyang sarili.  Mainam sa guro na maging positibo at maging masigasig sa kanyang mga mag-aaral at kung ano ang kaya nilang posibleng maabot.  Bawat salitang ipinaabot ng isang guro sa pag-iisip ng kanyang mga mag-aaral ay may kapangyarihang taglay.  Kapangyarihang maaaring sisira o bubuo sa kanilang katauhan.  Kung mababang enerhiyang salita o low energy words ang ipinapapasok ng isang guro sa kanyang mga mag-aaral ay maaaaring tatanggapin nila bilang totoo.  May mga pagkakataon kasi na ang guro ay nang-iinsulto sa kanyang mga mag-aaral na mahirap turuan.  Isang mag-aaral ang nagbahagi sa akin ng kanyang karanasan na ininsulto sila ng kanyang mga kaklase ng mga salitang bubo at hindi naliligo.  Hanggang sa pakikinig na lamang ang mga mag-aaral at pagdama sa mga sakit na salita na binitawan ng guro dahil wala silang lakas na ipagtanggol ang kanilang sarili.  Isa pang dating kakilala ko na pinagsabihan siya ng kanyang guro dati sa hayskul ng mga katagang ang pangit ng boses mo.  Mula noon ay hindi na makuhang umawit ng nasabi kong kaibigan dahil dala-dala na niya ang pinaniniwalaan niyang katotohanang sinabi ng kanyang guro.   Sa madaling salita makapangyarihan ang mga salitang sinasabi ng guro dahil ito ang bubuo o sisisra ng pagkatao ng kanyang mga mag-aaral. Ang pagiging positibo ng isang guro ay nangangahulugang nagtitiwala siya na ang kanyang mga mag-aaral ay mahuhusay at matatalino.  Bawat isa sa kanila ay may mga potensyal na naghihintay lamang na malinang kung kaya’t malaki ang papel na ginagampanan ng guro sa pagbuo nito.  Ang pagiging positibo ng guro katulad ng pag-iisip niyang lahat ng problema ay mayroong hangganan,  patuloy na nagiging matatag at nakangiti pa rin.  Ito ay maaaring makahikayat sa mga mag-aaral na sila rin ay maging positibo sa kanilang pananaw sa buhay.

Kailangan niyang maunawaan kung ano ang kanyang misyon sa kanyang bawat mag-aaral.  Dahil hindi tinatapos ng pagsasama ng guro at mga mag-aaral sa loob ng silid ang responsibilidad niya sa kanyang mga tinuturuan.  Ang guro ay may malaking impluwensya sa pagkatao ng kanyang mag-aaral hanggang sa kanilang pagtanda.  Hindi din ito nasusukat sa bilang ng araw na kanilang pinagsamahan.  Kundi ito ay nasusukat kung paano tinuruan ng isang guro ang kanyang mga mag-aaral na maging ganap na tao, hindi lamang sa mga salita kundi sa sarili nitong gawa.  Dapat ay titingnan ng guro ang pangkalahatan na magkaroon siya dapat ng impak sa buhay ng kanyang bawat mag-aaral na siyang magpapabuti at magpapakabuluhan sa kanilang pagkatao habang naglalakbay sa mundo.  Dapat maging positibo siya na ang kanyang ginagawa ay makakatulong sa pagpapaunlad ng kanyang mga mag-aaral.

Mayroong Paglilinang sa Sarili.  Sa pagtuturo ay hindi lamang nakasentro sa anumang paksa na kanyang nararapat na ibahagi sa kanyang mga mag-aaral kundi kailangan na busugin at linangin ang kanilang buong pagkatao.  Kaya mainam na danasin ng isang guro ang mga bagay-bagay na mas higit pang makapagpapabuti sa kanyang sarili bilang guro.  Ang mga ito ay mga simpleng karanasan na maaari ibahagi sa kanyang mga mag-aaral.  Sa mga pagtatanong ng mga mabisang kapamaranan sa pagtuturo, maging sa mga estratehiya, kaalamang natatamo sa pagdalo sa mga seminar at mismong pagdanas sa iba’t ibang pagtatanghal.  Hindi sapat ang pagtanggap sa isang ideya na ang natutuhan dahil kung tutuusin talaga ay napakarami pang kaalamang naghihintay lamang na madukal ng isang guro. Kaalaman na magtuturo sa kanya upang may maibahagi sa kanyang mga mag-aaral.  Hindi niya maaaring ibigay ang isang bagay na wala siya.  Mas maraming kaalaman mas malawak ang maibabahagi sa mga mag-aaral.  Ika-nga sa isang pahayag na "The basic idea behind teaching is to teach people what they need to know".   Hindi maituturo nang mabisa ng isang guro ang kanyang kaalaman kung hindi naman ito kasapatan.  Pinatutunayan lamang nito na ang isang guro ay nararapat na magkaroon ng mariing hangarin na pag-ibayuhin pa ang kanyang galing.  Hasain ang kanyang mga talento at puspusan pa ang kanyang pag-aaral na hindi lamang nakakulong sa larangang kanyang napili kundi kahit ang ibang mga disiplina na makapaglalago sa kanyang sarili at pagtuturo.  Kaya nararapat na kahit na nagtuturo na siya ay kinakailangan pa rin niyang mag-aral.  Huwag umasa lamang sa anumang nalalaman bagkus ay dumukal pa ng iba pang mga kaalaman katulad ng pagdalo ng seminar at higit pang pag-aaral.  

Puno ng kasiglahan.  Hindi maitatago sa mga mata ng mga mag-aaral kung ang kanilang guro ay mahal ang kanyang ginagawa o hindi.  Makikita ito mula sa kanyang kahandaan sa loob ng klase.  Ang gurong tinatamad ay hindi kakikitaan ng sigasig sa kanyang paksang tinatalakay.  Minamadali niya ito.  Natutukoy ang gurong may pagmamahal sa mga mag-aaral kung ibinibigay niya ang lahat sa abot ng kanyang makakaya mula sa kanyang pangganyak, pantulong-biswal at maging sa kanyang pagbibigay ng pagsusulit.  Maidagdag pa rito, ang mga estratehiyang ginamit upang maging punong-puno ng kasiglahan ang kanyang klase.  Inilalahad lamang nito na gusto ng isang guro na maliban sa kaalaman na gusto niyang ibahagi ay puno ng kasiglahan pa ang kanyang klase.  Kung hindi naman gusto ng guro ang kanyang itinuturo,  huwag siyang umasang mamahalin ng kanyang mga estudyante ang kanyang asignatura.  Ang mahusay na guro ay magiliw sa kanyang pagtuturo.  Bago man siya o matagal na sa larang ng pagtuturo ay kakikitaan pa rin siya ng sigasig sa kanyang pagtuturo lalong-lalo na sa kanyang pagtatalakay sa mga aralin. 

Sa karanasan ko mismo,  sinisogurado ko na sa bawat aralin ay magiging kaaaya-aya ito at kapupulutan ng aral sa kung paano mai-uugnay ang mga aralin sa kanilang pakikipagsapalaran sa buhay.  Ako mismo ay nagsisikap na pag-aralan nang buong-buo ang konsepto, kailangan na makapagtanong na nasa mataas na antas o higher order thinking skills.  Inihahanda ko ang mga katanungan maaaring sagutin nila ng pasalita o pasulat na maglilinang sa kanilang kritikal, lohikal, replektib, metakognitib at malikhaing kaisipan. Nandiyan na ang paghahanda ko ng mga pantulong biswal na powerpoint o prezi kapag hindi ako gumagamit ng AVR para lamang sa ikatuto nang higit ng aking mga mag-aaral.   Mainam rin ang aking pagbabahagi ng edukasyon sa pagpapakatao o values education sapagkat dito nalilinang ang apektib na aspeto ng kanilang pagkatao. 

Pagmamalasakit sa tinuturuan. Ang pagiging guro ay hindi natatapos lamang sa loob ng silid. Ikanga ang guro ang ikalawang mga magulang.  Minsan mas maraming panahon ang nailalaan ng isang mag-aaral sa kanyang guro kaysa sa kanyang mga magulang.  Nangangahulugan lamang ito na bilang guro at ikalawang magulang ay kailangang magkaroon ng tapat na pagmamalasakit sa kanyang mga mag-aaral.  Ang simpleng pagtatanong kung kumusta na ang kalagayan ng kanyang mga mag-aaral o kahit sa pagtatanong kung nakakain na ba ito ay mayroon ng malaking epekto nito sa kanyang mga tinuturuan.  Minsan kasi akala natin ay walang dinadanas ang ating mga mag-aaral lalong-lalo na at nakangiti lamang sila pero ang katotohanan sila ay dumaranas pala ng mga pasakit sa buhay.  Hindi natin inaalam ang mga kwento ng kanilang buhay.  Na ang karanasang kanilang pinagdadaanan ay makakasagabal sa pag-unlad ng kanilang pagkatao.  Minsan suliranin sa pamilya na nagkahiwalay ang mga magulang, walang pagkain at pera, at iba pang mga bagay.  Higit nilang kailangan ang pagmamalasakit ng isang guro. 

Mainam na magpakita ang guro ng pagkalinga sa kanila sapagkat makatutulong ito para sa pagbuo ng positibo at may suportang relasyong guro at mag-aaral.  Namamaliit natin ang kapangyarihan ng pagtapik,  pagngiti, mga magagandang salita,  mga taingang handang makinig, totoong papuri o mga kaliit-liitang pagpapakita ng pagkalinga at pagmamalasakit.  Kung puno ang mga mag-aaral ng pagmamalasakit, paggabay, pagtuturo ng mga magagandang asal at pagmamahal ay tiyak din na maibabahagi rin nila ito sa mga taong kanilang makakasalamuha.  Ang mga kaganapang iyon ay tanda lamang na may tungkulin pa rin tayo sa mga mag-aaral kahit sa labas ng kanilang pag-aaral hanggang sa kanilang pagtanda.  Mas magiging masaya at nakatataba ng puso sa isang guro kung nagkaroon siya ng impak mula sa kanyang mga tinuturuan.  

Inspirasyon sa mga Mag-aaral.  Napakahalaga din na ang guro ay may kakayanang magsilbing inspirasyon sa kanyang mga mag-aaral.  Hindi maikakaila na maraming mga guro ang dumarating sa buhay ng kanyang mga mag-aaral mula sa simula palang sa pagpasok sa mababang paaralan hanggang sa kolehiyo ngunit tanging mananatili lamang sa kanyang isipan ang mga taong nagbigay inspirasyon sa kanya kabilang na riyan ang guro.  Sa isang guro na ganap ay ipinakikita niya sa bawat araw na pagkaklase ay mayroon silang natutuhan. Sinisigurado niyang may baon na magagandang aral at mga magagandang pananalita ang kanyang mga mag-aaral na bubuo sa kanilang ganap na pagkatao.  Kapag ang isang tao ay namatay kailanman ay hindi magtatanong ang Diyos kung gaano siya katalino sa halip ay pagtutuunan ng pansin ng Diyos kung gaano kabusilak ang kanyang puso.  Mahalagang maging inspirasyon ang guro sa kanyang mga mag-aaral.  Alam nating marami sa mga mag-aaral ang nagmula sa mga pamilyang mahihirap o kapus-palad na higit na nangangailangan ng pagmamalasakit.  Kung nakikita nila sa kanilang guro na sila ay hinihikayat na mag-aral at ipinaliliwanag sa kanila ang kahalagahan na makatapos sa pag-aaral ay tiyak na pagsusumikapan din nilang makapag-aral nang mabuti at nang sa ganun ay maabot ang kanilang pangarap sa buhay.  Kung naabot nila ang kanilang mga pangarap dulot na rin ng kanilang pagsisikap ay matutulungan nila ang kanilang pamilya gayundin ang ibang tao.

Nagpapatawa. Sense of Humor ika nga sa Ingles.  Sinasabi na ang isang mabuting guro ay may kakayahan na magpatawa sa kanyang mga mag-aaral.  Ang pagpapatawa niya ay naibabahagi niya sa kanyang paksang-aralin.  Ang pagpapatawa kung ginamit nang maayos ay pandagdag sa leksyon.  Kung ibinabahagi ng isang guro sa kanyang mga aralin ang pagpapatawa ay mas nadadagdagan nito ang kakayahan na maunawaan ang kanyang mga aralin sapagkat hindi sila nakadama ng pagkabagot.  Mas nagkakaroon ng impak ang guro sa kanyang mga mag-aaral sapagkat nagiging conducive for learning ang silid at magaan ang loob ng bawat isa sa silid lalo na kapag nagtatawanan.  Palatandaan na rin ng isang gurong may sapat na kaalaman sa paksa kapag bahagi ng kanyang aralin ay malayang pagpapatawa sa klase dahil mayroon siyang kakayahan na haluan ng mga matatalinong biro ang kanyang mga aralin.  Tanda ng pagkakampante at pagkakaroon ng kompyansa sa sarili dahil alam niya ang kanyang ginagawa.  Hindi mga komedyante ang guro katulad ng inaasahan natin sa mga tanghalan o bar.  Nagpapatawa lamang sila sa kadahilanang gusto nilang magkaroon ng kaaya-ayang at masiglang paligid sa pagkatuto.  Gumagamit sila ng mga pagpapatawa sa pagkokonekta sa kanilang mga mag-aaral.  Isinasaad din dito na ang buhay ay hindi natin ginagawang kumplikado sapagkat maaari naman natin itong panatilihing simple.  Maging masaya at ikalugod ang mga maliliit na bagay na dinadanas.

Mapamaraan. Ang isang epektibo na guro ay maparaan. Hindi naman kasi pwede na paulit-ulit na lamang ang pamamaraan na ginagamit sa pagtuturo sa bawat araw.  Kinakailangan ng isang guro na magpalit ng estratehiya, teknik, aklat at mga kagamitang pampagtuturo kung mayroong mas bago o kung kaya ang kinagisnang ginanagawa ay hindi na epektibo para sa mabisang pagkatuto ng mga mag-aaral.  Ang gurong ito ay gumagamit ng iba’t ibang estratehiya katulad ng kombinasyong lektyur-diskusyon, saymulasyon, serbisyong pagkatuto, kooperatibong pagkatuto, awdyo at biswal na medya, dula-dulaan, panayam ng panauhing tagapagsalita at mga debate sa iba’t ibang edad at grado na akma upang i-akomodeyt ang iba’t ibang paraan ng pagkatuto.  Inilalahad ang asignatura sa samu’t saring anggulo para mapamunuan ang mga pananaw at koneksyon.  Ang gurong ito ay nagpapahalaga at gumagamit sa mga ideya ng mga mag-aaral kung paano ididebelop ang kanilang pagkatuto.

Walang mag-aaral na bubo mayroon lamang matagal matuto dahil sa pundasyon ng kanyang pag-unlad. Si Howard Gardner ay bumalangkas sa tinatawag na Multiple Intelligences na nangangahulugang bawat tao ay may kanya-kanyang katalinuhan.  Maaaring makikita ito sa isa at wala sa iba.  Kung kaya ang isang guro ay kinakailangang makapaghanda ng banghay-aralin na naglilinang sa bodily kinaesthetic, mathematical, interpersonal at iba pa.

Naglilingkod sa kanyang lipunan.  Kaugnay nito, mainam na katangian ng isang guro na siya ay naglilingkod din siya sa kanyang lipunan sapagkat taglay na katangian ng isang guro ang pagiging mahusay na pinuno.  Kainakailangan niyang maglingkod sa kanyang pamayanan sa anumang kaparaanan na makapgpapabago sa kanyang lipunang ginagalawan.  Siya ay inaasahang nakikipag-ugnayan sa mga magulang kung paano maiibsan ang mga problemang panlipuan na may kinalaman sa kalinisan at kahirapan.   Maiuugnay rito ang karanasan ng guro na si Maam Lilia Macaya na mayroong free tutorial at feeding program sa mga bata sa kanyang lokal na pamayanan.  Ang mga mag-aaral niya rito ay mga batang lansangan at hindi nabigyang pagkakataong makapag-aral.  Maliban sa pagtuturo ay nagpapakain pa siya sa mga mag-aaral.  Nagpapamudmod ng mga damit, pagkain tulad ng bigas at pera at gayundin ang mga kagamitan sa pag-aaral.  Ang mga gawaing ito ay simpleng bagay pero nakapagdudulot ng kabutihan at pagbabago sa lipunang ginagalawan ng isang guro.  Kaya mainam sa isang guro na makapaglingkod sa kanyang lipunan sapagkat mayroon pang higit na nangangailangan sa kanyang paglilingkod na napagkakaitan ng magandang edukasyon.  Sa gawaing ito ay nakababawas siya sa pagbuo ng mga taong naging pabigat sa ating lipunan. 

            Mahalagang isa-isip rin ng isang guro na tumuklas (self-discovery learning) din ng kaalaman ng kanyang mga mag-aaral. Huwag isubo ang lahat upang hindi mabuhay na umaasa sa iba. Kailangan niyang tumuklas sa sariling kaparaanan na makapagdudulot sa kabuuan ng kanyang pagkatao. Madalas ko nga ring mabanggit sa aking mga mga mag-aaral sa kursong Edukasyon na "Hindi lamang hasain ng guro ang talino ng mga mag-aral kundi ang kanyang puso dahil hindi ang magiging sukatan ng Diyos ang katalinuhan kundi gaano kalinis ang kanyang puso."

          Isinasakilos ang Sinasabi.  Maaaring iugnay ang mga pahayag sa Ingles na walk the talk, do what you say and practice what you preach.  Nakikita ang guro madalas ng kanyang mga mag-aaral at sila ay ginagawa nilang ehemplo sa kanilang buhay dahil kaakibat ng respeto na ipinagkakaloob nila,  makaminsan sila rin ay nahahangaan.   Kung nagtuturo ang isang guro ng mga aralin katulad ng kahalagahan ng pagrespeto sa kapwa,  marapat lamang na hindi siya kariringgan ng mga negatibong salita patungkol sa ibang mga tao na sinisiraan niya sila sa harap ng kanyang mga estudyante.  Kung ang isa sa mga mag-aaral ay nakagawa ng isang pagkakamali katulad halimbawa ng nahuli ang mag-aaral na nangudigo sa pagsusulit ay nararapat lamang na hindi ipapahiya ng isang guro ang mag-aaral na iyon sa harap ng kanyang mga kaklase,  pagagalitan at iinsuluthin.  Sa halip, ito ay kanyang itatama na sila lamang dalawa.  Sa ganoong paraan ay mas maitutuwid ng isang guro ang mag-aaral na iyon sapagkat una hindi siya magtatanim ng sama ng loob sa guro sapagkat sila lamang dalawa ang nag-uusap at naging maayos ang pagproseso ng guro sa kanyang kamaliang nagawa at kung bakit silang dalawa nag-uusap.   Nangangahulugan lamang ito na hindi sapat na ang guro ay matalino.  Nararapat na kakakikitaan siya ng mga kapuri-puring pag-uugali katulad ng kay Hesus sapagkat ang guro ay magiging repleksyon sa kanyag mga mag-aaral.  Kung ang guro ay palaging huli sa klase.  Nagsasalita lamang kung ano-ano at hindi nagkaklase, ipinapakita lamang ng gurong ito na, tama ang maging tamad at ang mangurap.  Ipinapasahod ang guro sa kanyang paglilingkod.  Ang madalas na pagliban, pagkahuli sa klase at ang pagpasok sa loob ng klase pero di naman nagdidiskas ay isa lamang sa kung papaano ginagawa ang korapsyon.

            May pananampalataya sa Diyos.  Si Hesus ay itinuturing na Pinakamahusay Guro na nalalang sa mundo.  Nakapagturo Siya sa kanyang mga disipulo at sa napakaraming tao.  Tinawag siyang Master Teacher kahit wala naman siyang digre sa pagmamaster.  Kaya mainam na sa bawat guro na Si Hesus ang maging ehemplo sa bawat isa sa kanila.  Tataglayin ng mga gurong ito ang mga katangian ni Hesus katulad ng pagiging pasensyoso,  maunawain,  matulungin, maawain, masipag, at mapagmahal.   Ang guro ay nararapat magkaroon ng mataas na pasensya sa kanyang mga mag-aaral sapagkat iba-iba sila.  May mga mag-aaral na magaslaw, maingay, tahimik, mahiyain, malikot at walang pakialam.  Sa mga pag-uugaling ito na ipinakikita ng mga mag-aaral ay masasabi natin na kailangang habaan pa ng isang guro ang kanyang pasesnsya sapagkat kung hindi ay maaaring makagawa lamang siya ng kung hindi man pagmumura ay maaaring siya ay makasakit.   Mabisa rin ang pagkakaroon ng unawa sa mga mag-aaral kung ang isang mag-aaral ay hindi makakakuha ng sa aralin sapagkat maaaring mahina siya, dito maipapakita ng guro na kailangan pa niyang pag-ibayuhin ang pagtuturo sapagkat nauunawaan niya ang mag-aaral.  Kung ang kanyang mga mag-aaral ay nagkaroon ng problema ay handa niya itong tulungan sa pamamagitan ng pakikinig at pagkakaloob ng payo.  Ang kasipagan din ay nangangahulugang ding handa niyang gawin ang lahat para sa ikatututo ng kanyang mga mag-aaral katulad ng paghahanda ng mga pantulong biswal at maayos na klasrum.  Mainam din na siya ay may pantay-pantay na pagmamahal sa kanyang mga mag-aaral na tinuturuan.   Handa siya paglingkuran ang mga ito sa pamamagitan ng paggabay at pagkakaloob sa kanila ng mga bagay na wala siya nang ganoon ay mabubuo nang ganap ang kanilang pagkatao.

            Nangangahulugan na ang isang guro ay kinakailangan na mayroon pananampalataya sa Diyos.  Siya ay dumadakila at kumikilala sa Tagapaglikha at nililinang nito ang relasyon sa Kanya sa pamamagitan ng pagsisimba at pagdarasal.  Ipinagkakatiwala niya ang kanyang sarili sa kanyang Tagapaglikha.  Sa pagkakataong ito ay maaaaring magagamit siya ng Diyos para gawing instrumento ng Banal na Pananalita ng Diyos.  Nagagamit din siya ng Diyos para hulmahin ang mga anak (estudyante) nito sa mga magagandang asal para magkaroon ng pananampalataya at pananalig din sa Kanya bilang Dakilang Ama.

Sa mga katangiang nabanggit ng isang mabuting guro ay patunay na ang pagtuturo ay isang proseso.  Hindi ito nalilinang nang magdamagan. Habang ang guro ay dumadanas sa pagtuturo sa mahabang panahon ay unti-unti niyang natutuklasan ang mabisang kapamaraan sa pagtuturo. Ikanga sa Ingles, "Experience is the best teacher."  Ang tanging magagawa lamang niya para maging epektibo ay sundin ang mga nailahad na katangian at pagsumikapan na maisaisip at maisapuso dahil siya ay may malaking katungkulan sa mga anak ng Diyos ang kanyang mga estudyante.  Kailangan lang maging matiyaga at maging masagisag sa pagtuturo lalo pa't alam ng Diyos kung ano ang nasa kanyang puso. Gigiyahan siya ng Banal na Espiritu dahil kaluluwa ng mga tao ang kanyang hinuhulma at pinapanday upang masasabi niya sa kanyang sarili na siya ay isang ganap na guro at siya naman ay ganap na tao.